Reguliere geneeskunde werkt hoofdzakelijk symptoom bestrijdend. Er wordt vaak alleen gekeken naar de kwaal op zich. De behandelaar neemt maar al te vaak de meest onmiskenbare symptomen in overweging en stelt vervolgens een diagnose. Aan de hand van deze diagnose worden vaak harde en vooral snelwerkende chemische middelen ingezet, die de kwaal gaan onderdrukken. De patiënt wil per slot vooral snel van z`n klachten af. Oorzaak en bijbehorende psychische componenten blijven op deze manier in het duister en onbehandeld en de kans dat de ziekte in een andere vorm terugkeert is groot.
Een alarmerend gevolg van reguliere chemische geneesmiddelen zijn de bijwerkingen, welke verplicht worden vermeld in bijsluiters. Helaas beschouwen de gemiddelde behandelaar en patiënt bijwerkingen als onontkoombaar en worden dus genegeerd. Bijwerkingen zijn niets anders dan het gevolg van het gebruik van chemische stoffen welke niet thuis horen in het lichaam en geëlimineerd moeten worden door een toch al verzwakt lichaam. Deze overbodige belasting veroorzaakt – in de meest gunstige gevallen – een verdere afname van de weerstand (contraproductief).
Hoe groot het gevaar van bijwerkingen is kan men afleiden uit de volgende prognose:
Recent U.S. onderzoek toont aan dat de huidige doodsoorzaak # 3 het directe of indirecte gevolg is van bijwerkingen van chemische middelen . Men verwacht dat op den duur patiënten eerder zullen bezwijken door veelvoudig gebruik van geneesmiddelen dan door hun aandoening….